Bazı çocuklar kıskançlığa ilişkin duygularını açıkça gösterirken bazı çocuklar bu duygularını bastırıp kardeşlerine aşırı ilgi gösterirler. Değinilmesi gereken en önemli nokta, bunun çok doğal bir duygu olduğudur. Kıskandığı için çocuğunuzu eleştirmeyin, daha olumlu duygulara yönlendirmeye çalışmayın. Kıskançlığını anladığınızı ona gösterin ve bunun doğal, birçok kişinin yaşadığı bir duygu olduğunu bilmesine yardımcı olun.
Kıskançlık annenin hamileliğiyle başlar. Kardeşi daha doğmadan önce, çocuğunuza karşılaşacağı durumları anlatın. Annenin karnına dokunarak bebeği hissetmesini sağlayabilir, birlikte bebeğe resim çizebilirsiniz, kardeşinin ismi ve ona alınacak eşyalar konusunda fikrini sorabilirsiniz. Kardeşiyle ilgili her tür karara onu ortak ederek aralarındaki bağı daha bebek doğmadan geliştirmeye çalışabilirsiniz. Hamilelik döneminde büyük çocuğunuzun bakımına başka bir yetişkin ortak olmaya başlayabilir. Doğum sonra aynı yetişkinin çocuğa bakım vermeye devam etmesi faydalı olacaktır. Oda ayırma ya da birleştirme, bebek doğduktan sonra değil hamilelik sürecinde uygulanmalıdır.
Davranışlarınızla sözlerinizi desteklemelisiniz. Onunla kardeşi olmadan da özel zaman geçirin, kardeşinden arta kalan zamanlarda ilgilenmekle yetinmeyin.
Kıyaslamayın ve sevginizi somut davranışlarla ortaya koyun. Çocuklarınıza birbirinden ayrı, sadece kendisine özel sevgi duyduğunuzu göstermek yararlı olabilir.
Onun artık bir abi/abla olduğunu, artık büyüdüğünü tekrarlamayın, henüz küçük bir çocuk olduğunu unutmayın.
Çocuğa ait olan eşyalar izinsiz olarak kimseye verilmemelidir.
Ailenin “bütün” olduğu duygusu hissedilmelidir. Tüm ailenin katılabileceği aktiviteler düzenleyin. Ev ortamında her açıdan kendini huzurlu, rahat ve güvende hissetmesi önemlidir. Rutinlerini her zamanki gibi sürdürmesi de buna yardımcı olur.
Kardeşiyle ilgili daha çok sorumluluk verebilirsiniz. Kardeşiyle onu yaklaştıracak aktiviteler planlayın. Çeşitli konularda yardımını istemeniz, fikrini sormanız da faydalı olacaktır.
Kavgalarında şiddet uygulanmadığı sürece aralarına girmemeye özen gösterin. Kendi sorunlarını kendileri çözmeleri için onları yönlendirin. Araya girmeniz gerekiyorsa dikkatinizi sorun çıkaran çocuğa değil zarar görene yöneltin. Ayrıca, iyi geçindikleri anlarda onlara olan ilginizi artırmanız işe yarayabilir. Çocuğunuz kardeşine zarar veriyorsa kesin sınırlar koyduğunuzdan emin olun. Her konuda çocuğunuzla aranızda sağlıklı sınırların olması, bu süreci daha kolay atlatmasını sağlayacaktır. Ona aşırı hoşgörü ve ilgi göstermek de kafasının karışmasına neden olacaktır.
Çocuğunuzu duygu ve düşünceleri sebebiyle eleştirmekten kaçının. “Kardeşimi sevmiyorum. Siz hep onunla ilgileniyorsunuz.” diyen çocuğunuza “Çok ayıp. Bunu söylemen çok yanlış. Olur mu öyle şey, seninle de ilgileniyoruz.” gibi tepkiler vermek yerine duygularını gördüğünüzü ona hissettirin. “Bazen kardeşinin olması senin için çok zor oluyor. Çok üzülüyorsun ve kızıyorsun. Kardeşine bu kadar zaman ayırmamdan da hoşlanmıyorsun.” diyebilirsiniz.
İlerde kardeşini çok seveceği, sevmesi gerektiği şeklinde yönlendirmelerden kaçının. Sevgisi zaten kardeşiyle zaman geçirdikçe gelişecektir.
