Bağlanma bebek ile ona bakım veren kişi arasında oluşan bağdır. Temel (birincil) bağlanma anne ile gerçekleşir. Çocukların kişiliklerinin oluşabilmesi, benliklerini tanıyabilmesi ve karakterlerini zarara uğratacak tehlikelerden korunabilmesi için en önemli yapı güvenli bağlanma yapısıdır. Hayatımız bağlanmalar ve ayrılmalardan ibarettir. Yaşamın ilk iki yılında anne ile çocuk arasındaki bağ yaşamın sonuna kadar bireyi ayakta tutabilecek bir güç olarak bilinir. Bu dönemde herhangi bir nedenle yaşanabilecek ilgi eksikliği, bebeğin bağ geliştirmesinin engelleyebilir. Bebeklik döneminde böyle bir durumla karşı karşıya kalan çocuklar ilerleyen dönemlerde kendilerini korumaya almak adına insanlara karşı güvensiz olur ve kendilerini izole eder.
Bağlanma problemi yaşayan bebek ve çocuklarda görülen belirtiler;
- Göz temasından kaçınma
- Kucağa gelmemek
- Çekingenlik
- Gülmemek ve herhangi bir ses çıkarmamak
- Eğlenceli oyunlara katılmamak
- Fiziksel temastan utanmak
- Sürekli sinirlilik hali
Çocuklarda güvenli bağlanmayı oluşturmak için anne bebeğin ihtiyaçlarını hemen karşılamalıdır. Birlikte oyunlar oynamalıdır. Güvensiz bağlanma oluşan bir çocukta oyun terapisi yöntemiyle 0-12 yaşları arasında bağlanma ilişkilerinin yerinde kurulması sağlanabilir. Çocuğun travmatik süreçle baş ederek süreci yeniden anlamlandırmasına yardımcı olunabilir.
